Tussen chrysanten verwijl ik even bij overleden verleden. Bij heengaan en afscheid voor altijd – althans zo lijkt het. Want door mijn herinnering mag ik vermarmerde tijd – al was het maar even – weer tot leven memoreren. Allerzielen allerheiligst gedenkmoment. Frank Kloeck
Langszij een verSteende oever glijden statige schepen uit de Gouden Eeuw de 21ste-eeuwse haven binnen. Kathedralen van de oceaan imponeren lilipagadders aan de zoemende wal. Gehesen zeilen aan fiere masten ogen feestelijk in ’t getouw. Hun vorm weerspiegelt het moderne letterlogo van de sinjorenstad. Glorierijk verleden even verankerd aan de kaaien van A. Frank Kloeck […]
Benjamin Verongelijkt, eenzelvig en stuurs straalt hij starend doffe ongelukkigheid uit. Naakt en vernederd, met onhandige handen en torenhoge oren ondergaat hij vol onbegrip, maar onverstoorbaar-koppig ’s mensen toorn. Hult zich in sprekend stilzwijgen. Koestert zijn eenzaam toevluchtsoord in het dauwzachte groen. Weerspiegelt zijn anders-zijn ons eigen onbestemd ongemak, ons eeuwige, onzegbare onbehagen? (Bij de […]
