25 jaar geleden ging het er op Gevaert heel anders aan toe dan vandaag. Er waren veel meer mensen dan vandaag aanwezig in de fabriek en een van hen was Louiske uit de Kempen. Iedereen kende Louiske als een rustige mens op leeftijd die al eens graag een babbeltje deed. Dat deed hij veel liever dan hard werken en dat was een doorn in het oog van zijn nieuwe ploegbaas.
Op zekere dag werd het de ploegbaas te veel en hij schoot uit zijn sloffen. “Louis!”, riep hij kwaad, waarop iedereen in de fabriekshal schrok en aandachtig meeluisterde. “Gij loopt traag, gij eet traag, gij werkt traag. Is er eigenlijk wel iets dat gij rap kunt …?” roept de ploegbaas boos.
Louiske zwijgt, fronst zijn wenkbrauwen en denkt enkele seconden diep na. Door de woedeaanval van de ploegbaas is het muisstil in de hal. Louiske schudt wat met zijn schouders en zucht: “Ja chef, … ik ben nogal rap moe.”
