“If it doesn’t spark joy, discard it.” – Marie Kondo
“Minimalisme is een levensstijl, of een poging daartoe, waarbij iemand het eigen leven wil vereenvoudigen”, begint Wikipedia zijn uitleg over wat minimalisme is. Ik hou van de toevoeging “of een poging daartoe”. Ik ben een minimalist. Tenminste: ik probeer dat te zijn.
Misschien ken je de beroemde Japanse opruimgoeroe Marie Kondo wel. Haar motto luidt: “If it doesn’t spark joy, discard it.” Ofwel: “Als het geen vreugde uitstraalt, gooi het weg.” Op die manier zou je je kunnen ontdoen van alle voorwerpen in huis die je niets opleveren behalve rommel.
Minimalisme past goed in het rijtje van de tiny house beweging, co-housing, biologische voeding, slow cooking, recycling, … Wat al deze zaken met elkaar gemeen hebben, is een groeiende bewustwording en behoefte aan zingeving. We verlangen met zijn allen meer en meer naar een gevoel van verbondenheid en vrijheid.
Minimalisme houdt meer in dan ‘ontspullen’. Het idee erachter is dat je je leven vereenvoudigt waardoor je meer tijd overhoudt voor de zaken die er echt toe doen, zoals tijd voor hobby’s, persoonlijke ontwikkeling en contacten met vrienden en familie. Hoe minder spullen je hebt, hoe minder tijd je hoeft te stoppen in opruimen. Ook schoonmaken gaat een stuk sneller als je niet eerst het speelgoed van je kinderen moet opruimen of een hoop tijdschriften en al dan niet betaalde rekeningen aan de kant hoeft te schuiven.
Het opruimen zelf is maar een klein deel van een veel grotere verandering. Door alles letterlijk en figuurlijk een plaats te geven, creëer je ook ruimte in je hoofd. Mensen die het gevoel hebben snel overprikkeld te zijn hebben hier extra baat bij. In een wereld die steeds sneller lijkt te draaien en met een informatiestroom die steeds breder wordt, is het een verademing om thuis te komen in een huis dat orde en rust ademt.
Hoe begin je met minimaliseren?
Je zou het boek van Marie Kondo kunnen lezen, of een opruim- of minimaliseercoach onder de arm nemen. Het internet staat bovendien bol van 30 dagen-challenges om te beginnen met minimaliseren. Tijdens zo’n challenge krijg je elke dag een opdracht om je te helpen ontspullen.
Wil je onmiddellijk aan de slag na het lezen van dit artikel? Dit is hoe ik het heb aangepakt.
Motivering
Voor mij was het erg belangrijk te weten waaróm ik wou minimaliseren. Druk van buitenaf heeft nooit gewerkt voor mij.
Mijn lief, bijvoorbeeld, is niet minimalistisch; hij is spartaans. Hij kan beslissen om morgen naar een ander land te emigreren en het enige wat hij moet doen is zijn hele hebben en houden in één koffer stoppen. Zijn intrinsieke motivering is luiheid. Hij heeft een hekel aan spullen omdat veel spullen doorgaans ook veel onderhoud en energie vragen. Hoewel ik hem daarin helemaal volg en zelfs wou dat ik met zo weinig spullen kon leven, voel ik dat ik daarvoor niet klaar ben. Toch heb ik al een lange weg afgelegd. Vroeger was ik veel meer gehecht aan spullen dan nu.
Een voorbeeld: ik heb een blauwe pluchen hond. Het is een gek beest en van de pluche schiet niet veel meer over. Hij heeft gaten in zijn oksels en de glans is uit zijn kraaloogjes verdwenen, maar ik heb hem sinds ik vier of vijf jaar was. Tot voor enkele jaren zat hij steevast op mijn bed en zeulde ik hem overal mee naartoe als ik op vakantie ging. Toen ging ik kleiner wonen en zat hij alleen nog maar in de weg. Lange tijd was ik van plan om hem aan mijn echte hond te geven zodat die zich ermee kon uitleven. Ik heb er nooit de moed voor gevonden en mijn hond is intussen niet meer. De blauwe hond verhuisde naar de kelder, waar hij stof zit te vergaren en vriendschap sluit met de spinnen. Ik heb al vaak gedacht: “Dat is toch nutteloos? Waarom gooi ik hem niet gewoon bij het afval? De herinneringen die bij dat beest horen, zitten in mijn hoofd en hart, niet in een hoop stof.” Weten dat het mijn bomma, van wie ik Flappy kreeg, het hart zou breken als ik hem wegdeed, weerhoudt me ervan hem weg te gooien. Schuldgevoel dus. Ik hoef het haar toch niet te vertellen?
Flappy is maar één voorbeeld. Oude schoolcursussen waarnaar ik nooit meer kijk, oude schrijfsels van mezelf waarvan ik hoop dat ze me ooit nog inspiratie kunnen bezorgen, oude tijdschriften, … Ik heb al veel weggedaan, maar er kan echt nog zoveel meer weg. Hoewel anderen vinden dat ik al weinig kleren heb, voel ik zelf dat ik er nog te veel heb.
Mijn huidige motivering om meer spullen weg te doen, gaat over meer rust in mijn hoofd én de mogelijkheid om, zodra corona en onze financiële situatie het toelaten, te verhuizen, het liefste naar een zuiders land.
Starten
Eens je weet waarom je wil ontspullen, kan een plan helpen. Marie Kondo raadt aan om met het gemakkelijkste te beginnen en je zo verder op te werken tot de spullen waaraan je heel erg gehecht bent.
Begin met de garage, je kelder of de keuken. Het is gemakkelijker om je te ontdoen van gebruiksvoorwerpen die al jaren stof liggen te verzamelen dan bijvoorbeeld de oude babykleertjes van je tiener.
Verder is het nuttig om je partner, andere gezinsleden of een vriend/in te vragen je te steunen en te helpen bij het opruimproces, iemand die objectief naar het nut van jouw spullen kan kijken en je zijn of haar oprechte mening geeft over iets waarvan je zelf moeilijk afstand kan nemen.
Maak het leuk en gebruik het opruimen als een soort teambuilding. Zet er eventueel een tegenprestatie tegenover en maak gebruik van de tijd samen om ook weer eens fijn bij te kletsen.
Volhouden
Eens je meer ruimte hebt gecreëerd in je huis is het natuurlijk de bedoeling die ruimte zo te houden en niet opnieuw nieuwe spullen te kopen. Telkens je iets nieuws wil kopen, stel je jezelf best de vraag: “Heb ik dit echt nodig?” Wees eerlijk tegen jezelf. Minder spullen kopen, betekent ook dat je meer geld overhoudt voor zaken die je zoveel meer geven dan materieel bezit. Koop je toch iets nieuws, doe er dan iets anders voor weg.
Fijne ervaringen maken je zoveel rijker dan materiële zaken. Verzamel daarom fijne herinneringen, eerder dan bezittingen.
Foto 1: Carlos Montelara van Pexels, foto 2: Pixabay, foto 3: Helena Lopes van Pexels
