En zo dwaalden mijn gedachten af naar het gedicht van de Perzische dichter Rumi die ik een tiental jaren geleden leerde kennen. Maulana Jalaluddin Rumi (1217–1273) was de invloedrijkste dichter en mysticus van zijn tijd. Hij woonde het grootste deel van zijn leven in Turkije en schreef in het Perzisch. Zijn gedichten roepen bij velen een gevoel van bevrijding op. Zo kan je het gedicht ook naadloos linken aan afscheid nemen, omdat het ons laat zien hoe we emoties kunnen verwelkomen als gasten die ons misschien wel iets heel belangrijks te vertellen hebben.
Graag deel ik dit met jullie.
De Herberg – Rumi
Mens-zijn is een herberg.
Elke ochtend verschijnt er een nieuwe gast.
Een vreugde, een depressie, een gemenerik, een flits van inzicht komt
als een onverwachte bezoeker.
Verwelkom ze allemaal en onthaal ze gastvrij!
Zelfs als het een hoop zorgen zijn
die op gewelddadige wijze al het meubilair in je huis slopen.
Behandel dan nog steeds elke gast met respect.
Hij ruimt misschien wel bij je op
voor een nieuwe verrukking.
De sombere gedachte, de schaamte, het venijn,
ontmoet ze met een glimlach bij de deur
en vraag of ze binnen willen komen.
Wees dankbaar voor wie er komt,
want ieder van hen is gestuurd
als een gids uit het onbekende.
Christophe, 19 mei 2020
