Puntstudio vzw is een vereniging in Hoboken, die zich inzet om zoveel mogelijk activiteiten in Hoboken bij te wonen, op de gevoelige plaat vast te leggen en er een korte reportage over te schrijven. Foto's en verslag worden dan op de website gezet. Als lid werk ik daaraan ook mee en toen men me vroeg om foto's te gaan nemen van het optreden van 'Les Voix Perdues' aarzelde ik niet, want deze groep was me onbekend en ik ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe ontdekkingen.
Les Voix Perdues is een a-capellakwartet, bestaande uit Bart Pilate (bariton), Hugo Van Dyck (bas), Koen Herweyers en Steven Verhulst (tenoren). Het zijn enthousiaste amateurs met elk een mooie stem. Of beter … het waren amateurs, want na 25 jaar samen zingen, onderweg samen gecoacht te zijn en ook wat zanglessen gevolgd te hebben, is het oneerbiedig om het woord amateurisme nog in de mond te nemen. Het waren Hugo en Koen, die het idee opperden om a capella te gaan zingen. Zij zongen allebei bij het grote gezelschap Frappant, maar waren op zoek naar een kleinere zanggroep. Al snel vielen ook Steven en Bart, die in blues- en rockgroepen had gezongen, voor dit idee. Hun voorbeeld was 'Coope Boyes and Simpson', een Brits trio, dat vooral bekend was voor harmonieuze samenzang. Dit trio was erg betrokken bij diverse vredesconcerten van Passendale en herdenkingsconcerten rond de Eerste Wereldoorlog. De oorlogsliederen maakten een sterke indruk op de leden van het nieuwe kwartet en dus was het een logische keuze om die op hun repertoire te zetten en daarmee avondvullende programma's te maken: zingen over de ‘Groote Oorlog’, oorlogs- en vredesliederen brengen op een doorleefde manier. Het is de liefde voor die muziek, die maakt dat hun vertolking zo sterk is. Het thema blijft relevant, want er is altijd ergens oorlog en het is ook zeer nobel, want de nodeloos gestorvenen herdenken door hun een plaats en een stem te geven, is waardevol en broodnodig. Aanvankelijk brachten ze vooral bestaande nummers, nu gaat de balans meer over naar eigen nummers. Het is Bart, de bariton van het kwartet, die nu al veel van de muziek schrijft. Hij werkt daarvoor vaak met de sterke teksten van oorlogsdichters, maar waagt zich soms ook zelf aan een tekst. Bovendien verzorgt hij, samen met producer Daniel Bal, alle arrangementen.
Het optreden op 11 en 12 november in het Gravenhof in Hoboken was eigenlijk de voorstelling van hun tweede cd 'Soft Rains'. Al van bij het begin van de voorstelling werd ik overmand door een intens warm gevoel. De prachtige liederen, de gepaste afwisseling tussen inhoudelijk zware en lichte teksten, de beelden op de achtergrond, de gedichten, de mooie samenzang en zeker ook de bezieling van de zangers, zorgden voor een beladen sfeer op de scène en in de zaal. Het werkte, het was meeslepend!
Soms verzorgen deze mannen optredens gewoon met z'n vieren bv. op kleine concerten of in een kerk, maar als ze optreden in een zaal, dan houden ze ervan om kunstoverschrijdend te werken. Zo betrokken ze er in het verleden al de kunsthistoricus Peter Hoste bij, die op een geweldige manier kan vertellen en de dichter Peter Holvoet-Hanssen. Het wordt dan een totaalspektakel met zang, woord en beeld. Het hoeft niet altijd alleen over oorlog en vrede te gaan, het kan ook gerust de lichtere toer opgaan.
Vermits ‘samen zingen en samen optreden’ voor deze mannen een hobby is, beperken ze het aantal voorstellingen tot 2 per maand. Wie hen graag aan het werk wil zien, een cd wil aanschaffen of hen wil inhuren voor een optreden, kan daarvoor best op de Facebookpagina kijken, of contact opnemen met manager Dirk Wyns (tel. 0473 70 79 92).
Eén ding is zeker: je moet Les Voix Perdues gehoord hebben, want hun stemmen mogen niet verloren gaan!
Tekst en foto’s: A. Poelmans
